مستند پی‌بی‌اس، داستان پیدایش آمریکایی را برای نزدیک‌کردن یک ملت گوناگون روایت می‌کند، نه اینکه آن را بیشتر از پیش از هم جدا کند
پس از ۱۰ سال کار، هزینه‌ی ۳۰ میلیون دلار، استفاده از ۶۰ گوینده صدا و ۱۸٬۰۰۰ نقشه، قسمت اول از سری شش‌قسمته‌ای «انقلاب آمریکایی» روز یکشنبه به نمایش می‌رسد.
به همراه سارا بوتستین و دیوید اشمیت، فیلم به‌هم‌کارگردانی کن برنز ساخته شده است؛ مستندهای پیشین او — «جنگ داخلی» (۱۹۹۰)، «بیس‌بال» (۱۹۹۴)، «لوئیس و کلارک» (۱۹۹۷)، «مارک توین» (۲۰۰۱)، «پارک‌های ملی» (۲۰۰۹)، «ویتنام» (۲۰۱۷) — او را به‌عنوان یکی از مشهورترین سرمقاله‌نگاران تمام موارد آمریکایی تبدیل کرده‌اند.
اما در میان تمام پروژه‌های گذشته و آینده، این مستندساز برجسته پیش از انتشار این اثر گفت: «من هرگز روی پروژه‌ای مهم‌تر از این کار نخواهم کرد.»
پس از گفتگو با بسیاری درباره‌ی پروژه، تهیه‌کنندگان می‌گویند مردم «تشنگی» درک عمیق‌تری از تاریخ دارند. با این‌حال، در روزی که کلیپ‌های کوتاه و تعامل کم رایج است، آنها نیز می‌پذیرند که صرف ۱۲ ساعت برای جذب جزئیات داستان بنیادگذاری آمریکا، کار زیادی است.
«ما این را می‌فهمیم»، اشمیت به روزنامهٔ دسرِت نیوز گفت. «اما این مردم شایسته‌اش هستند. این میلیون‌ها نفر از نسل انقلابی فداکاری‌های فراوانی کردند؛ می‌توانید به آنها ۱۲ ساعت اختصاص دهید.»
او اضافه می‌کند که این داستان «نمی‌تواند به یک پاراگراف خلاصه شود؛ همان‌طور که به‌نظر می‌رسد بسیاری از مردم امروز می‌خواهند همه چیز را به یک پاراگراف تقلیل دهند.»
نه بدبینانه، نه رمانتیک
برگشتن به گذشته آسان است؛ یا با «احترام بی‌قید و شرط»، یا با طرز تفکری مثل: «آه، ببین چقدر ما بهتر از آنها هستیم…» اشمیت می‌گوید.
«می‌توانید نسبت به آزمایش آمریکایی میهن‌پرست و مفتخر باشید و در هر دو طرف بیش از حد نروید»، بوتستین می‌گوید و به انتخاب اجباری بین «فقط یک تندیس مرمر یا یک خائن وحشتناک» که هیچ‌کدام مفید نیستند، می‌پردازد.
«آدم‌ها پیچیده‌اند و انگیزه‌های متنوعی دارند»، اشمیت می‌گوید. «فکر می‌کنم حداقل شایسته است که بفهمیم در ذهن آنها چیزهای دیگری در جریان است، نه اینکه بلافاصله به این فکر بیفتیم که آنها فقط به این‌چیزی فکر می‌کنند.»
«شاید اگر به آنها با کمی سخاوت و لطف نگاه کنید، بتوانید به خود، جامعه یا کشور خود نیز با کمی سخاوت و لطف نگاه کنید»، او اضافه می‌کند.
سخاوت به‌عنوان بخشی از دیدن صادقانه
«ما گروهی بدبین نیستیم و همچنین به‌سادگی خوش‌بین هم نیستیم»، بوتستین درباره تیم مستندسازی خود می‌گوید و بر علاقه آنها به «پیشرفت و سعی در احقاق وعده‌هایی که در تاریخ انقلاب آمریکایی نهفته‌اند» تأکید می‌کند.
بوتستین توصیف می‌کند که کارگردانان فیلم «همه عمیقاً میهن‌پرست» هستند و متعهدند داستان آمریکایی را با «حداکثر همدلی، زمینه و درک» که می‌توانند به تاریخ بدهند، نشان دهند.
به‌عنوان مثال، بوتستین می‌گوید توماس جفرسون «یک انسان بسیار روشنفکر بود که مالک دیگر مردم نیز بود.»
اگرچه این تضاد می‌تواند گیج‌کننده باشد، او اشاره کرد: «این سؤال بشری برای همه ماست: «چگونه می‌توانید بدانید کاری غلط است اما همچنان آن را انجام دهید؟»»
در بازنگری شخصیت‌های تاریخی، برنز به کریگ ملون از برنامه «امروز» می‌گوید: «اگر به دنبال کمال باشید، هرگز آن را پیدا نمی‌کنید… اگر بخواهید شخصی را بیابید که بیشترین مسئولیت برای اینکه من و تو اینجا صحبت می‌کنیم را دارد، همان جرج واشنگتن است.»
بوتستین می‌گوید برای روایت صحیح داستان واشنگتن یا جفرسون نیازی نیست شخص از درست و غلط دوری کند؛ اما او یا او باید «همدلی، مهربانی، سخاوت و زمینه» داشته باشد، وگرنه نمی‌توان به تاریخ دست یافت.
«فکر نمی‌کنم بدبینی و تاریکی ما را به‌دور برسانند»، او افزود.
تمام تاریخ ما
اشمیت اشاره می‌کند که با نزدیک شدن به جشن شکرگزاری، به‌نظر می‌رسد موضاعات «امن» کمی کمتر شده‌اند. «شاید تاریخ مشترک ما بتواند آن باشد.»
«این برای همه است»، او تأکید می‌کند و امید شخصی خود را بیان می‌کند که تولید آن «به بخشی از شفا رسانی کمک کند.»
برنز می‌گوید: «ما این فیلم را برای همه ساخته‌ایم»، و اشاره می‌کند که همان پیام را با جو رگان، هیئت تحریریه نیویورک تایمز و کودکان شهرهای داخلی چارلستون و دیترویت به اشتراک گذاشته است.
«این داستان ماست؛ این‌گونه به وجود آمدیم. و من فکر می‌کنم اگر بتوانیم تجدید حیات بدهیم و درک کنیم چه چیزهایی ما را به آنچه امروز هستیم رسانده است، می‌تواند به ما کمک کند.»
تاریخ عمیق‌تر، عشق عمیق‌تر
دیدن انقلاب با چشم‌های نو
به‌جای اینکه تنها این جنگی آمریکایی باشد، برنز این درگیری تاریخی را به‌عنوان «چهارمین جنگ جهانی دربارهٔ جایزهٔ شمال آمریکا» — همین‌طور به‌عنوان اولین از دو جنگ داخلی کشور — برجسته می‌کند.
و «ما به‌تنهایی پیروزی نیافتیم»، بوتستین اضافه می‌کند. «ما با کمک شگفت‌انگیز هم‌پیمانان فرانسوی‌مان پیروزی یافتیم، و پس از جنگ، فرانسه به‌طور عمده بازنده شد.»
علاوه بر رهبران مشهور که در تاریخ برجسته شده‌اند، این فیلمسازان تجربه و نقش بومیان، زنان و امریکایی‌های سیاه‌پوست آزاد را به نمایش می‌گذارند.
برنز بنجامین رَش، پزشکی که امضاکنندهٔ اعلامیه استقلال بود، نقل می‌کند که «انقلاب آمریکایی هنوز ادامه دارد»، به این معنا که «ما کشوری در حال شکل‌گیری هستیم.»
به اشاره به تحول مستمر مفهوم «تمام مردان برابر خلق شده‌اند»، برنز اضافه می‌کند: «ما در فرآیند گشایش داستان آمریکایی هستیم.»
دیدن خودمان در تاریخ
«بنیان‌گذاران می‌خواستند ما یک جمهوری آموزش‌دیده، فضیلتمند و متفکر داشته باشیم»، بوتستین یادآور می‌شود، در حالی که اشمیت می‌گوید تهیه‌کنندگان آرزو داشته‌اند «تا حداکثر افراد را به داستان دعوت و خوش‌آمدگو کنند.»
به‌صورت شخصی، او اعتراف کرد که حتی پس از یک دهه کار بر روی این پروژه، کنجکاوی‌اش نسبت به گذشته بیشتر شده است.
«امیدوارم تمام فیلم را ببینند»، بوتستین از بینندگان می‌گوید. همانند خواندن یک کتاب کامل، او می‌گوید: «تا زمانی که تمام فیلم را ندیده‌اید، واقعاً نمی‌توانید هدف ما را درک کنید. بنابراین از بینندگان می‌خواهم قضاوت خود را تا صحنهٔ آخر در آخرین قسمت به تعویق بیندازند، چون این جمله‌ای مهم دارد.»
مواد آموزشی همراه در حال آماده شدن برای کلاس‌های سوم تا دوازدهم ابتدایی هستند.
قسمت اول روز یکشنبه ساعت ۶ عصر به وقت MST بر روی پی‌بی‌اس یا به‌صورت پخش زنده از طریق برنامه پی‌بی‌اس، وب‌سایت PBS.org یا سایر پلتفرم‌های پی‌بی‌اس که توسط ایستگاه‌های مختلف نام‌گذاری شده‌اند، به نمایش درمی‌آید.
در طول نمایش ۱۲ ساعتهٔ فیلم، بوتستین می‌گوید: «می‌خواهیم به شما زمان کافی بدهیم تا خود، خانواده و مردمی که می‌شناسید را در آن پیدا کنید و حس خویشاوندی و ارتباطی را با آنها به اشتراک بگذارید.»
تصحیح: زمان پخش اولیه که در مقاله ذکر شده بود، ساعت ۵ عصر به وقت MST بود، نه ۶ عصر به وقت MST. مقاله با زمان صحیح به‌روزرسانی شد.
