فایلهای RAW، تصاویر «بدون فشردهسازی» و با کیفیت کامل (full‑fat) هستند که مستقیماً از دوربین استخراج میشوند – و این دلایل هستند که چرا هرگز نباید آنها را با مشتریان خود بهاشتراک بگذارید
اگر به عکاسی دیجیتال علاقهمندید، یکی از نکات ضروری که باید بدانید، فایلهای RAW هستند. همه ما با فرمت JPEG آشنا هستیم – استاندارد صنعتی برای تصاویر فشرده و آسان برای اشتراکگذاری – اما هر دوربین دیجیتالی که ارزش داشته باشد، توانایی عکاسی در قالب RAW (فایلهای بزرگ بدون فشردهسازی) را نیز دارد.
بر خلاف JPEG که مخفف Joint Photographic Experts Group (کمیتهٔ متخصصان عکاسی مشترک) است، RAW مخففی نیست – در حقیقت به معنای دادههای «خام» مستقیماً از پردازشگر تصویر دوربین شماست.
اگرچه شاید هنوز در ویرایش مطمئن نباشید، باز هم توصیه میکنم همزمان با JPEG، RAW نیز بگیرید – در آینده، هنگامی که در ویرایش فایلهای RAW با برنامههایی مثل Lightroom Classic CC مهارت پیدا کردید، میتوانید به این فایلها بازگردید و آنها را ویرایش کنید، بهجای اینکه فقط با JPEGهای کوچکتر که داده کمتری دارند کار کنید.
بهعنوان مثال، در دوربین Canon EOS R5 من، حجم متوسط فایلهای JPEG Fine حدود ۸ تا ۱۵ مگابایت است، در حالیکه فایلهای RAW حدود ۵۰ تا ۷۰ مگابایت هستند و این مقدار بین تصاویر کمی متفاوت میشود.
خب، حالا که مفهوم فایل RAW را درک کردید، دلایلی که من بهدلیل عروسی اخیر آنها را بهاشتراک نیاوردم برایتان شرح میدهم – و این فقط یک دلیل نبود.
اولاً، بهدلیل حجم بزرگ آنها، به اشتراکگذاری هزاران فایل RAW بزرگ از طریق اینترنت مشکلساز میشود. زمانی که کارتهای حافظه را به کامپیوتر وصل میکنید و به یک هارد دیسک سریع منتقل میکنید، این کار چندان سخت نیست؛ اما بارگذاری آنلاین آنها زمانبر است – و من نمیدانم وضعیت شما چگونه است، اما من فضای ذخیرهسازی ابری کافی برای این کار ندارم.
من پیشنهاد دادم که این زوج میتوانند تصاویر RAW را روی لپتاپ من مرور کنند و هر تصویر اضافی که میخواهند من روی آن کار کنم، انتخاب کنند، اما این تصاویر همچنان بهصورت JPEGهای کوچکتر و ویرایششده به آنها ارائه میشود.
دلیل دوم این است که وقتی گالری عروسی را بهمشتری ارائه میدهم، آنها تنها بهترین تصاویر روز را میبینند – تمامی این تصاویر مطابق با استانداردهای بالای من ویرایش شدهاند. اما آنچه مشتری نمیبیند، تصاویری هستند که بهدرستی فوکوس نشدهاند، زمانبندی ضعیفی داشتهاند یا نوردهی نامناسبی دارند؛ تصاویری که در طول یک روز عکاسی بهطور اجتنابناپذیر به دست میآیند.
این بخشی جداییناپذیر از کار عکاس مراسم است. اما ترجیح میدهم این توهم را حفظ کنم و به مشتریان نشان ندهم که کدام تصاویر معیار را نیافتهاند؛ زیرا ممکن است مهارتهای من را زیر سؤال ببرند – در حالی که واقعیت این است که همه عکاسان بهترین شاتها را انتخاب میکنند و بقیه به سطل زباله یا بهصورت ذخیرهسازی در هارد دیسک رفته و هرگز بهنور روز ننگرشند.
دلیل نهایی برای عدم بهاشتراکگذاری RAW این است که این کار توانم را در کنترل حقتألیف و خروجی تصاویرم محدود میکند. اگر گالریام را برای مشاهده آنلاین کوچک کنم ولی برای چاپ با وضوح کافی نگه داشته باشم، مشتری راضی است و من هم فایل RAW کامل را نگه میدارم تا مسأله مالکیت حقنشر مطرح نشود.
اگر فایلهای RAW خود را بهاشتراک میگذاشتم، آسان بود که دیگران شروع به دستکاری مواردی مانند نوردهی و رنگها کنند – امری که من نمیخواهم رخ دهد، زیرا نمیخواهم نامم با یک ویرایش ضعیف همراه شود. در واقع، بسیاری از عکاسان در قرارداد خود ذکر میکنند که پس از ارائه گالری به مشتری، ویرایش عکسها بدون اجازهٔ آنها مجاز نیست.
پس این هم دلایل اصلی من برای هرگز بهاشتراکگذاری فایلهای RAW با مشتری – و اینکه چرا شما نیز باید فایلهای RAW خود را خصوصی نگه دارید!
