خلاصه: تحقیقات جدید نشان می‌دهند که مردم معمولاً وقتی به دیگران دربارهٔ کارهای نیکو خود می‌گویند، احساس بدتری نسبت به نگه‌داشتن آنها به‌صورت خصوصی یا بحث دربارهٔ دستاوردهای شخصی خود دارند. در پنج مطالعهٔ مختلف، شرکت‌کنندگان پیش‌بینی کردند که هنگام به‌اشتراک‌گذاری اقدامات خیریه، احساس شرمندگی و خجالت بیشتری تجربه می‌کنند؛ که این تا حدی ناشی از ترس از اینکه به‌نظر برسد از اعتبار اجتماعی یا کسب امتیازهای اجتماعی انگیزه‌مند هستند، می‌باشد.
این «معضل کارکرد نیکو» در رسانه‌های اجتماعی تشدید می‌شود، جایی که نگرانی‌های مربوط به اعتبار بزرگتر به چشم می‌آید. جالب است که شرکت‌کنندگان باور داشتند افراد دیگر احساس منفی کمتری نسبت به به‌اشتراک‌گذاری کارهای نیکو مشابه خواهند داشت، که نشان‌دهنده ناهماهنگی بین انتظارات احساسی خودمان و اینکه ما چگونه احساسات دیگران را تصور می‌کنیم، است.
نکات کلیدی
- هزینهٔ احساسی: مردم انتظار خجالت و شرم را هنگام به‌اشتراک‌گذاری کارهای نیکو خود، به‌ویژه در فضای آنلاین، دارند.
- ترس از اعتبار: به‌اشتراک‌گذاری نیکوکاری خطرناک به‌نظر می‌رسد، زیرا مردم نگرانند که این کار به‌نظر خودخواهانه برسد.
- شکاف همدلی: شرکت‌کنندگان فکر می‌کنند دیگران احساس بهتری نسبت به خودشان خواهند داشت وقتی چنین اقداماتی را به اشتراک می‌گذارند.
منبع: دانشگاه کورنل
جرِی ریچاردسون، دانشجوی دکترا در روانشناسی، در مسیر رفتن به یک مهمانی شام به یک فروشگاه مواد غذایی شتافت که مردی در بیرون فروشگاه از او غذا درخواست کرد. ریچاردسون دل‌بستگی نشان داد و ۷ دلار از مواد غذایی به او داد. دریافت‌کننده بسیار سپاسگزار شد و ریچاردسون به‌خاطر این هدیه احساس خوبی کرد و تصمیم گرفت این تجربه را برای همراهان شام خود تعریف کند.
اما احساسی ناخوشایند به‌سراغش آمد. ریچاردسون تصمیم گرفت این موضوع را به دوستانش نگوید. سپس از انتشار این کار نیکو در رسانه‌های اجتماعی خودداری کرد.
این تجربه ریچاردسون و همکارانش را برانگیخت تا بررسی کنند افراد چگونه هزینهٔ عاطفی گزارش کارهای نیکو خود را درک می‌کنند – و اینکه چگونه تصور می‌کنند دیگران در صورت انجام همان کار چه احساسی خواهند داشت.
ریچاردسون نویسندهٔ اصلی مقالهٔ «معضل نیک‌کاری» است که در شمارهٔ نوامبر ژورنال روانشناسی اجتماعی تجربی منتشر شده است.
همکاران او پائول بلوم از دانشگاه تورنتو؛ و شاون نیکولز، استاد ممتاز هنرها و علوم در حوزهٔ فلسفه؛ و دیوید پیزارو، استاد روانشناسی، هر دو در کالج هنرها و علوم مشغول به کار هستند.
در پنج مطالعه، پژوهشگران نشان دادند که مردم بر این باورند که اگر دربارهٔ کارهای نیکوی خود به دیگران بگویند، احساس بدتری خواهند داشت، در حالی که اگر این خبر را برای خود نگه دارند یا دربارهٔ دستاوردهای شخصی خود مانند ارتقاء شغلی به دیگران بگویند، احساس بهتری خواهند داشت.
پیزارو گفت: «کمی تعجب‌آور بود که بدانیم افراد نسبت به خودشان شهودی عمل می‌کنند – اینکه فکر می‌کنند پس از آن احساس بدی خواهند داشت.»
در این مطالعات، پژوهشگران از چند صد نفر خواستند تا یک کار نیکویی و یک دستاورد شخصی که پیش‌تر انجام داده‌اند به یاد آورند و احساس خوشحالی، غرور، شرم و خجالت خود نسبت به هر یک از این اعمال را بیان کنند.
سپس از شرکت‌کنندگان خواسته شد که تصور کنند اگر این اعمال را برای یک دوست بازگو کنند، چه احساسی خواهند داشت و اگر دربارهٔ آنها در رسانه‌های اجتماعی پست بگذارند، چه حسی خواهند داشت.
شرکت‌کنندگان گفتند که هنگام گفتن کار نیکوی خود به دوستان و انتشار آن در رسانه‌های اجتماعی، احساس شرم و خجالت بیشتری می‌کنند. اما در مورد به اشتراک‌گذاری دستاورد شخصی، احساس غرور و خوشحالی بیشتری دارند.
ریچاردسون گفت: «حدس ما این است که مردم به این نکته آگاه هستند که اگر دربارهٔ این کارهای نیکویی که انجام داده‌اند صحبت کنند، دیگران ممکن است فکر کنند که این کارها تحت تاثیر اعتبار اجتماعی یا تقویت شهرت، که آنها دریافت می‌کنند، انجام شده‌اند.»
این توضیح با پیش‌بینی جزای عاطفی شدیدتر هنگام پست کردن کار نیکو در رسانه‌های اجتماعی نسبت به گفتن به یک دوست، در مقاله تیم تناسب دارد.
آنها نوشتند: «این می‌تواند باعث دوزی از خجالت و/یا شرم شود که درخشش گرم عمل نیکوکاری را از بین می‌برد، چرا که افراد از هزینهٔ شهرتی که ممکن است به دنبال داشته باشد، آگاه هستند.»
پژوهشگران همچنین به یک نتیجهٔ شگفت‌آور رسیدند: شرکت‌کنندگان باور داشتند که در حالی که هنگام به‌اشتراک‌گذاری کارهای نیکو خود احساس بدی می‌کنند، دیگران احساس بسیار بهتری نسبت به خودشان خواهند داشت.
ریچاردسون گفت: این ممکن است به این دلیل باشد که تصور واقعی تجارب دیگران برای ما دشوار است.
او گفت: «ما فکر می‌کنیم این به این دلیل است که دسترسی به حالات درونی دیگران نداریم؛ شبیه‌سازی‌های ما از ذهن آنها نسبت به ذهن خودمان سطحی‌تر است.»
پیام دیگری که از این کار می‌توان استخراج کرد این است که به‌اشتراک‌گذاری داستان‌های کارهای نیکو خود ممکن است روشی نامناسب برای نشان دادن شخصیت اخلاقی‌مان به دیگران باشد، ریچاردسون گفت؛ و گفتن به همه دربارهٔ کارهای نیکو ممکن است باعث احساس بدتر ما شود.
«اوِسکَر وایلد شاید درست بگوید. او گفت: بهترین احساس در جهان این است که کار نیکویی را به‌صورت ناشناس انجام بدهید – و کسی آن را کشف کند.»
یادداشت‌های اداری:
– این مقاله توسط یک ویراستار Neuroscience News نوشته شده است.
– مقالهٔ ژورنال به‌طور کامل مرور شد.
– زمینهٔ اضافی توسط تیم ما افزوده شد.
سوالات کلیدی پاسخ‌داده شده:
پرسش: چگونه مردم فکر می‌کنند دیگران هنگام به‌اشتراک‌گذاری کارهای نیکو چه احساسی خواهند داشت؟
پاسخ: آنها معتقدند دیگران احساس بهتر نسبت به خودشان خواهند داشت، که نشان‌دهندهٔ شکافی در نحوهٔ شبیه‌سازی احساسات دیگران است.
پرسش: آیا مردم نسبت به به‌اشتراک‌گذاری دستاوردها همان احساس را دارند؟
پاسخ: خیر — مردم پیش‌بینی می‌کنند که هنگام به‌اشتراک‌گذاری دستاوردهای شخصی احساس غرور و خوشحالی می‌کنند، اما در هنگام به‌اشتراک‌گذاری کارهای نیکو احساس شرم می‌کنند.
پرسش: چگونه مردم فکر می‌کنند دیگران هنگام به‌اشتراک‌گذاری کارهای نیکو چه احساسی خواهند داشت؟
پاسخ: آنها معتقدند دیگران احساس بهتر نسبت به خودشان خواهند داشت، که نشان‌دهندهٔ شکافی در نحوهٔ شبیه‌سازی احساسات دیگران است.
دربارهٔ این خبر پژوهشی روانشناسی
نویسنده: Ellen Leventry
منبع: دانشگاه کورنل
تماس: Ellen Leventry – دانشگاه کورنل
تصویر: این تصویر به Neuroscience News تعلق دارد
پژوهش اصلی: دسترسی آزاد.
«معضل کارکرد نیکو: ناهمسانی خود/دیگر در هزینه‌های عاطفی ادراک‌شدهٔ گزارش خودکار کارهای نیکو» توسط جرِی ریچاردسون و همکاران. ژورنال روانشناسی اجتماعی تجربی
چکیده
معضل کارکرد نیکو: ناهمسانی خود/دیگر در هزینه‌های عاطفی ادراک‌شدهٔ گزارش خودکار کارهای نیکو
تحقیقات اخیر که در آن افراد تشویق می‌شوند داستان‌های اهدای خیر خود را در رسانه‌های اجتماعی به اشتراک بگذارند، نشان می‌دهد که این به اشتراک‌گذاری ادراک از هنجارهای نیکوکاری را تسهیل کرده و موجب افزایش کمک‌های مالی می‌شود.
اما ما پیش‌بینی کردیم که این به اشتراک‌گذاری ممکن است هزینه‌های عاطفی پیش‌بینی‌نشده‌ای به همراه داشته باشد که «درخشش گرم» نیکوکاری را کاهش می‌دهد.
در پنج آزمایش پیش‌ثبت‌نام‌شده (N = 2840)، شرکت‌کنندگان گزارش دادند که هنگام به‌اشتراک‌گذاری کارهای نیکوی خود نسبت به دستاوردهای شخصی احساس بدتری خواهند داشت، و به‌طور قابل ملاحظه‌ای احساس بدتری هنگام به‌اشتراک‌گذاری این داستان‌ها در رسانه‌های اجتماعی (در مقایسه با گفتن به یک دوست یا عدم به‌اشتراک‌گذاری) دارند.
در مقابل، شرکت‌کنندگان گزارش دادند که دیگران احساس بهتر (یعنی کمتر شرم و خجالت، بیشتر خوشحالی و غرور) پس از گزارش کارهای نیکوی خود خواهند داشت.
این مطالعات نشان می‌دهند که افراد بر این باورند که (۱) گزارش کارهای نیکوی خود باعث احساس بدتر می‌شود، و (۲) دیگران چنین احساسات منفی مشابهی را تجربه نمی‌کنند.
