لسلی هریس در طول دوران حبس چند دهه‌ای خود به جرم سرقت مسلحانه در لوئیزیانا، از بیش‌ترین لحظات مهم زندگی دخترش غافل مانده است و به‌احتمال زیاد پیش از رقص پایان‌دوره، فارغ‌التحصیلی یا حتی عروسی او رها نخواهد شد.
اما شبی در بزرگ‌ترین زندان با حداکثر امنیت لوئیزیانا، هریس لحظه‌ای خاص برای خود و دختر ۱۷‑ساله‌اش ساخت؛ او با کت‌وشلوار سفارشی و دسته‌گل رز در دست، در اولین رقص پدر‑دختر این زندان بازگردان شد و در جشن پر از رنگ صورتی این ماه، به آهنگ «Isn’t She Lovely» از استیوی واندر در آغوش هم فرو رفتند؛ این لحظه به‌طور گسترده در شبکه‌های اجتماعی به اشتراک گذاشته شد.
«دیدن او در یک لباس، گریه‌اش و دویدن به سوی من، مرا به‌سختی شکست»، هریس که هنوز نه سال از محکمش مانده، در مصاحبه‌ای تلفنی از زندان ایالتی لوئیزیانا گفت. «این باعث شد به تمام سال‌هایی که در زندگی‌اش از دست دادم فکر کنم.»
این زندان، جدیدترین مرکز در ایالات متحده است که رقص پدر‑دختر برگزار می‌کند؛ پیش از این نیز رقصی در واشنگتن دی.سی. برگزار شد که در مستند «Daughters» نتفلیکس سال گذشته به نمایش درآمد. در لوئیزیانا، مسئولان زندان می‌گویند این رقص می‌تواند به سنت دیگری در قفس روستایی آنگولا تبدیل شود؛ این زندان هر‌اکتبر میزبان آخرین رودیو زندان کشور است. این مرکز بیش از ۶٬۳۰۰ زندانی دارد، از جمله چندین نفر در صف اعدام، و بر همان خاکی قرار دارد که یک زندان مشهور در سپتامبر به مرکز بازداشت مهاجران تبدیل شد.
مشاور نگهبان، آن‌ماری ایزلی، گفت که امید دارد این رقص حس امیدی را به ارمغان بیاورد که در زندانی که بسیاری از ساکنان آن محکمی‌های چند دهه‌ای یا حبس ابد دارند، به سختی یافت می‌شود. برای برخی از مردان، این فرصتی بود تا برای اولین بار پس از ماه‌ها یا حتی سال‌ها، با دخترانشان دوباره دیدار کنند؛ فرصتی برای بازسازی روابط و شفا دادن به زخم‌ها. برای برخی دیگر، این شب به معنای این بود که دیگر به‌عنوان زندانی شناخته نشوند بلکه به‌عنوان پدر دیده شوند.
زندان حدود ۳۰ زندانی را به دلیل رفتار خوب و عوامل دیگر برای شرکت در این مراسم انتخاب کرد. ویدیوهای منتشر شده از این رویداد، پدرانی را نشان داد که در کت‌وشلوارهای شیک، همراه با گل‌های صورتی در ناحیه سینه، به‑دمای اشکی فرو رفته بودند؛ در حالی که دخترانشان در لباس‌های براق به سمت آن‌ها می‌دویدند و با هیجان فریاد می‌زدند. آن‌ها در میان فرشی صورتی که با پن‌گل‌ها پوشیده شده بود، زیر پرده‌های بادی که از سقف آویزان بود، باز هم یکدیگر را در آغوش گرفتند. فضایی برای رقص در کالج کتاب مقدس زندان فراهم شد.
این رقص توسط God Behind Bars برگزار شد؛ این سازمان در سراسر کشور رویدادهای تجدید ملاقات و خدمات مذهبی را در زندان‌ها میزبانی می‌کند. در ویدیوهای پیش از رقص که این گروه منتشر کرد، برخی زندانیان گفتند که می‌خواهند برای تمام سال‌هایی که از دست دادند عذرخواهی کنند. دیگران این رقص را مهم‌ترین بازدید زندان زندگی خود می‌نامیدند.
در این شب، مردان پس از هفته‌ها تمرین، با اجرای یک رقص خطی، دخترانشان را شگفت‌زده کردند. برای هریس، بهترین بخش زمانی بود که او و دخترش به آرامی به آهنگ «Butterfly Kisses» که درباره عشق بی‌قید و شرط یک پدر به دخترش است، می‌رقصیدند.
در همان لحظه، هریس گفت خاطرات دوران پیش از زندان به سرعت برمی‌گشت؛ زمانی که دخترش تنها دو سال داشت؛ اینکه او بر سینه‌اش می‌خوابید، با موهای او بازی می‌کرد و او برایش لباس‌های کوچکی می‌خرید. پیش از پایان شب، کتاب مقدسی حاوی آیاتی که برجسته کرده بود را به او هدیه داد.
«در پایان روز، این جوهره واقعی این کار است»، جیک بودین، بنیان‌گذار God Behind Bars گفت. «به این افراد نشان دهید که چه کسی به آن‌ها اعتماد دارد و هنگامی که وزن این مسئولیت را درک کنند، خود را مسئول تغییر می‌دانند.»
