افرادی که هوشمندتر از ظاهر خود‌اند این ۱۱ رفتار عجیب را انجام می‌دهند

• Zayda Slabbekoorn

هوش عمدتاً با توانایی شما در جذب و به‌کارگیری اطلاعات شناخته می‌شود، اما این به این معنا نیست که ارتباطی با ویژگی‌های شخصیتی و خصوصیات رفتاری نداشته باشد. برای مثال، مطالعه‌ای از نشریهٔ Journal of Research in Personality نشان داد که افراد بازاندیش و انعطاف‌پذیر بیشتر احتمال دارد که هوش خود را به‌ظاهر نشان دهند، حتی اگر تغییر نظرشان باعث شود که برای اطرافیان «کم‌هوش‌تر» به‌نظر برسند. از نوع روتین‌های صبحگاهی که دنبال می‌کنند تا انعطاف‌پذیری در روابط، افرادی که با ظاهر خود هوشمندترند این رفتارهای عجیب را انجام می‌دهند.

ریشهٔ این موضوع هوش عاطفی است. حتی اگر به‌نظر نرسد که هوشمند باشند یا با کلیشه‌های مرتبط با افراد بااستعداد و هوشمند در جامعه مطابقت نداشته باشند، عاطفیت در زندگی شخصی و روتین‌های فرد با بروز هوش او مرتبط است. بنابراین، اگر کسی بازاندیش، عاطفاً منظم و خونسرد باشد، حتی در میان آشفتگی‌ها، ممکن است بلافاصله به‌عنوان «هوشمند» شناخته نشود، اما در عمق خود هوشمند است.

افرادی که با ظاهر خود هوشمندترند این ۱۱ رفتار عجیب را انجام می‌دهند

۱. آن‌ها اغلب نظرات خود را تغییر می‌دهند

مطالعه‌ای در PNAS استدلال می‌کند که «بازاندیشی» یکی از معدود ارتباطات میان هوش و شخصیت است، به این معنی که افرادی که در تفکر خود بازتر و انعطاف‌پذیرتر هستند غالباً هوشمندتر از ظاهر خودند.

از پذیرش نظرات دیگران حتی زمانی که متفاوت از نظرات خودشان باشد، تا تغییر نظر در محیط‌های کاری، افراد هوشمندتر از ظاهر خود به‌تمامی انواع اطلاعات، مباحث، گفتگوها و نظریه‌ها باز هستند.

۲. زمان بیشتری را به تنهایی می‌گذرانند

اگرچه افرادی که بیشتر اجتماعی می‌شوند معمولاً خوشحال‌ترند، افراد هوشمندتر از ظاهر خود زمان تنهایی و انزوا را به‌صورت ارادی لذت می‌برند. چه این زمان فرصتی برای تأمل و تنظیم باشد و چه زمان برای بازگرداندن ارتباط با خود از طریق سرگرمی‌ها، تنهایی برای آن‌ها ترس‌ناک نیست — بلکه نیرو بخش است.

اگرچه ما اغلب اعتماد به‌نفس، سرسختی و برون‌گرایی را با هوش اشتباه می‌گیریم، معمولاً افراد ساکت و درون‌گرا هستند که سطوح بالاتری از هوش را دارند.

۳. پیش از پاسخ دادن مکث می‌کنند

در حالی که افراد مطمئن ممکن است در موقعیت‌های اجتماعی بلندتر و مطمئن‌تر باشند، ما تمایل داریم حضور اجتماعی آن‌ها را به‌عنوان هوش در نظر بگیریم. این که آن‌ها بلافاصله وارد گفتگو شوند و بدون اندیشهٔ دوم به پرسش‌ها پاسخ دهند، لزوماً به معنای هوشمند بودن نیست — فقط نشان‌دهنده راحتی آن‌هاست.

به همین دلیل افرادی که با ظاهر خود هوشمندترند، تمایل دارند حضور ساکت‌تر و آگاهانه‌تری در گفتگوها داشته باشند. پیش از سخن گفتن، مکث می‌کنند تا تأمل و تنظیم کنند و حتی برای سکوت مفید در گفتگوها فضایی می‌گذارند؛ در حالی که افراد بیش از حد مطمئن، بلافاصله و خودخواهانه آن را پر می‌کنند.

۴. وقتی چیزی را نمی‌دانند اعتراف می‌کنند

اگرچه ممکن است غیرمنتظره به‌نظر برسد که هوش یک فرد در عبارات «نمی‌دانم» و «به کمک نیاز دارم» پنهان است، واقعیت این است که افراد بیش از حد خودمطمئن — که در تمام جنبه‌ها سطح هوشی ناقص دارند — معمولاً این اعتراف را با دفاع‌پذیری نادرست می‌پوشانند. آن‌ها فکر می‌کنند اعتراف به نادانی «ضعف» است، اما در واقع به‌دلیل پنهان کردن نادانی، فرصت‌های رشد و یادگیری را از دست می‌دهند.

در اینجاست که بازاندیشی یک فرد واقعاً هوشمند مطرح می‌شود. آن‌ها می‌دانند که دانستن همه چیز ممکن نیست، اما زمانی که خلائی در دانششان آشکار می‌شود، از یادگیری نمی‌ترسند، بلکه به‌جای ماندن در نادانی با دفاع‌پذیری و خودبینی، آمادهٔ یادگیری هستند.

۵. از زبان ساده استفاده می‌کنند

افرادی که نسبت به ظاهر خود هوشمندترند، اغلب از زبان ساده استفاده می‌کنند تا گفت‌وگویشان فراگیر، واضح و قابل دسترس باشد. آن‌ها به وضوح بیش از خودبینی نادرست اهمیت می‌دهند تا همه در موقعیت‌های اجتماعی حس ارزشمندی و احترام کنند.

این عادت به‌نظر عجیب، توسط تحقیقات پشتوانه دارد؛ مطالعه‌ای از WIREs Cognitive Science نشان می‌دهد که هوشمندترین افراد به‌دنبال انتقال مطلب خود با زبان ساده هستند، نه با اصطلاحات بیش از حد پیچیده و حرفه‌ای‌سازانه.

۶. بیش از حد عمل می‌کنند، نه خود را بیش از حد تبلیغ می‌کنند

به‌جای خودبینی و وعده‌دادن کارهایی که قادر به انجامشان نیستند، افرادی که با ظاهر خود هوشمندترند، با کم‌نشان دادن خود، بیش از حد عمل می‌کنند. چه در محل کار و چه در خانه، ترجیح می‌دهند در مورد مهارت‌ها و توانایی‌هایشان تواضع نشان دهند تا بتوانند عملکرد برتری داشته باشند، نه اینکه به‌صورت مداوم مردم را ناامید کنند.

این همچنین معمولاً به روابط بهتر و مشارکتی‌تر در زندگی یک فرد هوشمند منجر می‌شود، چرا که فضایی برای درخواست و دریافت کمک از دیگران فراهم می‌کند. آن‌ها با درخواست پشتیبانی به‌طرزی که افراد خودبینو‌سرا اغلب نادیده می‌گیرند، احساس ارزشی را در دیگران ایجاد می‌کنند. آن‌ها اجازه می‌دهند دیگران خود را کمتر از حد واقعی برآورد کنند، اما در تلاش و تواضع خود جدی هستند.

۷. از برچسب‌ها و مباحث سختگیرانه دور می‌مانند

طبیعت انعطاف‌پذیر فردی که در واقع هوشمندتر از ظاهرش است، او را به‌سوی دوری از سفت‌گری سوق می‌دهد. چه تفکر «سیاه‑سفید»، چه دودویی‌ها یا برچسب‌های شخصی، آن‌ها ترجیح می‌دهند به پیچیدگی‌های عدم‌قطعی و تغییر تمایل نشان دهند، نه به تعریف‌های فوری و مباحث محدودکننده.

به همین دلیل آن‌ها بازاندیش و با منابع هستند. به همین دلیل روابط بهتری می‌سازند. این باعث می‌شود از افرادی که با آن‌ها موافق نیستند، فراوان یاد بگیرند، زیرا از جستجوی درک ترسی ندارند و به‌جای تمرکز بر «درست» و «غلط» به‌دنبال فهم هستند.

۸. به کنجکاوی تکیه می‌کنند

مطالعه‌ای از Journal of Individual Differences نشان داد که کنجکاوی اغلب با هوش و پیگیری دانش در هم تنیده است. افراد برانگیخته‌ترین اغلب هوشمندانه‌ترین نیز هستند، حتی اگر پیگیری دانش آن‌ها فراتر از مطالعه، محیط‌های آموزشی و گفتگوها باشد.

از برقراری گفتگو با افرادی که نظرات متفاوتی دارند تا پرسیدن سؤال‌های بیشتر در محل کار، افراد هوشمندتر از ظاهر خود این رفتارهای عجیب را انجام می‌دهند که دیگران ممکن است بلافاصله نادیده بگیرند یا رد کنند.

۹. خود را بیش از حد توضیح نمی‌دهند

افرادی که نسبت به ظاهر خود هوشمندترند ممکن است به تواضع تمایل داشته باشند، در حالی که دیگران بیش از حد توضیح می‌دهند و اعمال خود را توجیه می‌کنند. از نگه داشتن اهداف و دستاوردهای شخصی برای خود تا اجازه دادن به نتایج برای خودشان صحبت کنند، آن‌ها سعی نمی‌کنند خود را شایسته توجه یا موفقیت نشان دهند.

اگرچه این تمایلات می‌توانند به‌عنوان مکانیزمی مقابله‌ای برای احساس ناامنی یا ناکافی داخلی عمل کنند، افراد هوشمند خوداطمینان هستند. آن‌ها خوشحالند که به‌صورت شخصی دستاورد داشته و جشن ببرند، نه اینکه دائماً به دنبال تشویق و توجه دیگران باشند.

۱۰. به‌صورت ساکت مشاهده می‌کنند

به همان شیوه‌ای که محیط‌ها و دوران کودکی ما را تحت تأثیر قرار می‌دهند، عادات یادگیری از طریق مشاهده به بزرگسالی نیز ادامه می‌یابد. وقتی بتوانیم قدرت بازنشست، توجه به جزئیات و مشاهدهٔ جهان اطرافمان را به‌کار بگیریم، می‌توانیم اطلاعات را جذب کنیم و درس‌ها را بیاموزیم بدون این‌که خودمان در آن موقعیت‌ها حضور داشته باشیم.

بنابراین، حتی اگر فردی در گفتگو ساکت باشد یا به‌نظر می‌رسد از تعاملات اجتماعی جدا شده، ممکن است هوشمندتر از ظاهرش باشد؛ او به‌سادگی افراد را مشاهده می‌کند و از آنچه در اطرافش رخ می‌دهد می‌آموزد.

۱۱. فرضیات را زیر سؤال می‌برند

طبق مطالعه‌ای از Current Directions in Psychological Science، افراد وقتی اضطراب و حس توان‌نخواهی دارند، بیش‌ترین تمایل را برای ایجاد فرضیات و رویارویی با نظریه‌های توطئه دارند. اما افراد هوشمند، سطحی از خودآگاهی دارند که آن‌ها را از پذیرش خبرهای جعلی به‌عنوان حقیقت محافظت می‌کند.

افرادی که هوشمندتر از ظاهر خودند ممکن است به‌خوشی به‌سوی آموختن دربارهٔ توطئه‌ها جذب شوند، اما عمدتاً فرضیات را زیر سؤال می‌برند و با بهره‌گیری از مهارت‌های تفکر انتقادی ساکت خود، به‌عمق مباحث می‌پردازند.