بهعنوان عضو گروه Booker T. & the MG’s و تهیهکننده، او نقش محوری در ارتقای استاکس ریکوردز، یک نیروی افسانهای در آر&بی در دهههای ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ ایفا کرد.
استیو کروپر، گیتاریست، ترانهسرای و تهیهکننده برجستهای که نقش حیاتی در شکلدادن به موسیقی سول سادهساخت استاکس ممفیس در دهههای ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ ایفا کرد، روز چهارشنبه در نشویل درگذشت. او ۸۴ ساله بود.
مرگ او که در یک مرکز توانبخشی رخ داد، توسط همسرش، آنجل کروپر، تأیید شد؛ او دلیل مرگ را ذکر نکرد.
بهعنوان عضو گروه Booker T. & the MG’s، تیم ریتم داخلی استاکس، آقای کروپر لایک نیشدار فندر تلکستار را در «Green Onions»، قطعهٔ بیکلام فَنکی MG’s در سال ۱۹۶۲، نواخت. او همچنین بخش گیتار طنیندار را که آغاز «Soul Man» سرشار از گاسپل سام & دیو در سال ۱۹۶۶ بود، افزود؛ در این تکآهنگ، خواننده سام مور فریاد زد: «بزن، استیو!»، تا سولو تکسوتر سوزان آقای کروپر در کورَس به صدا درآید. هر دو رکورد در فهرست ۱۰ برتر پاپ جایگاه یافتند و به شمارهٔ ۱ جدول آر&بی رسیدند.
آقای کروپر حس ذاتی برای گروو داشت و تمایل به احساس بیش از ظرافت را نشان میداد — ویژگیهایی که در کار گیتاری با صدای زنگی او در «(Sittin’ on) The Dock of the Bay» اثر اوتیس رِدینگ واضح است. در سال ۲۰۱۵، او در فهرست ۱۰۰ گیتاریست برتر تمامزمانی رولینگ استون، مقام ۳۹ را به خود اختصاص داد. مجلهٔ بریتانیایی Mojo نیز او را بهعنوان دومین گیتاریست، پس از جیمی هندریکس، در فهرست مشابهی که در سال ۱۹۹۶ منتشر شد، معرفی کرد.
«همیشه خود را نوازنده ریتم میدانستم»، آقای کروپر در مصاحبهای با Guitar.com در سال ۲۰۲۱ گفت. «از این لذت میبرم که میتوانم یک قطعه را بارها و بارها اجرا کنم، در حالی که سایر گیتاریستها حتی به این موضوع فکر نمیکنند. آنها حتی یک ریف یا لایک یکبار هم تکرار نمیکنند.»
