فیلم برنده اسکار او در سال ۱۹۶۵ به نام «بازی جنگ»، انگلستان پس از حمله هسته‌ای را به تصویر می‌کشید؛ یکی از مستند‑درام‌های تخیلی متعدد او که علیه جنگ و سرکوب می‌جنگند.
پیتر واتکینز، فیلمساز بریتانیایی و تحریک‌گر هنری که آثارش مرز بین مستند و داستان‌نویسی را در هم می‌زد، به‌ویژه در «بازی جنگ»، بازنمایی برنده اسکار سال ۱۹۶۵ از یک حمله هسته‌ای که بی‌بی‌سی آن را «بسیار ترسناک» برای پخش دانست، در ۳۰ اکتبر در بورگنوف، فرانسه درگذشت. او ۹۰ ساله بود.
مرگ او که در بیمارستان رخ داد، توسط همسرش، ویرا اُربوناویسیوس، در وب‌سایتش اعلام شد. او بخش عمده‌ای از یک‌چهارم قرن اخیر خود را در مرکز فرانسه سپری کرده بود.
در مجموعهٔ گستردهٔ فیلم‌های واتکینز — از جمله داستان‌هایی دربارهٔ ستارهٔ پاپی که توسط دولت برای دستکاری افکار عمومی به کار گرفته می‌شد، شورش خونین فرانسه در سال ۱۸۷۱، و در یک حماسهٔ ۱۴ ساعته دربارهٔ مسابقهٔ تسلیحات جنگ سرد — اصول متحدکنندهٔ این آثار، بی‌اعتمادی شدید به اقتدار و تهدید نابودی شهروندی بود، میراثی که از دوران کودکی‌اش در لندن، که در مواجهه با بلیتزکریگ جنگی شکل گرفته بود، به او منتقل شد.
واتکینز پیش از آنکه بی‌بی‌سی در سال ۱۹۶۲ او را استخدام کند، به‌عنوان یک فیلمساز آماتور توانمندی نشان داده بود. دو سال پس از آن، او با یک مستند کوتاه دربارهٔ نبرد کالودن، نبرد تعیین‌کنندهٔ قیام جاکوبی‌ها در اسکاتلند در قرن هجدهم که در آن ارتش اسکاتلند توسط دوک کورنوال شکست خورد، تولیدکنندگان را خوشنود کرد. این فیلم با بازیگرانی غیرحرفه‌ای و به‌نحوی که گویی توسط یک تیم خبری تلویزیونی فیلم‌برداری شده است، ساخته شد؛ «کالودن» با استقبال گسترده‌ای روبه‌رو شد و باعث شد بی‌بی‌سی به واتکینز مأموریت ساخت فیلمی دربارهٔ درام‌سازی اثرات یک حمله هسته‌ای را بدهد.
این فیلم بیش از آنچه بی‌بی‌سی با بودجهٔ دولتی انتظار داشت، بود. «بازی جنگ»، که در طول ۴۸ دقیقه به‌صورت مستند اما آخرالزمانی ارائه می‌شد، تصور می‌کرد که یک سر هسته‌ای یک‌مگا‌تونی شوروی در بالای شهر کانتربری در یک نور درخشان منفجر می‌شود؛ طوفان آتشی که گوشت را می‌سوزاند، بیماری‌های گستردهٔ تابشی و فروپاشی کامل نظم و قانون را به‌بار می‌آورد.
در آن زمان بی‌بی‌سی اعلام کرد که «بازی جنگ» به‌دلیل «بسیار ترسناک بودن برای رسانهٔ پخش» برای ۲۰ سال به تعلیق درآمد؛ اگرچه در مکان‌های دیگر به نمایش گذاشته شد، جایزهٔ ویژه‌ای در جشنوارهٔ فیلم ونیز ۱۹۶۶ به دست آورد و اسکار بهترین مستند ویژه را دریافت کرد.
