بهترین مستندهای سال ۲۰۲۵

سفر پهناوری به دل تجربهٔ سیاه‌پوستان، روزنامه‌نگاران مستقلی که در روسیه به مبارزه می‌پردازند، زندگی یک گاوریز، غوطه‌ور شدن در دوران فروشگاه‌های ویدئویی، تجزیه و تحلیل متا از جنایات واقعی، نگاهی به یکی از بزرگ‌ترین فیلم‌های دهه، و زندگی یک کارگردان افسانه‌ای: این‌ها تنها چند نمونه از موضوعات و داستان‌های مستندهای برتر امسال هستند. هم‌اکنون که سال ۲۰۲۵ به پایان رسیده، ما مستندهای غیر‑داستانی را که بیشترین تأثیر را بر ما گذاشتند، انتخاب کردیم.

7 Walks with Mark Brown (Vincent Barré, Pierre Creton)

کارگردانان شریک زندگی، پیر کرتون و وینسنت باره، 7 Walks With Mark Brown را به‌صورت ناگهانی به‌سراغ شما می‌آورند. این فیلم سفری را دنبال می‌کند که کارگردانان به‌همراه یک تیم کوچک و گیاه‌شناس برن انجام دادند. آن‌ها به جنگلی می‌رسند که برای حفظ گونه‌های گیاهی که به دوران دایناسورها باز می‌گردند، ساخته شده است. بدون اشارهٔ صریح به عرفان، این اثر ادای احترامی است به اهمیت حیات فراتر از انسان. – Steve E.

Afternoons of Solitude (Albert Serra)

فیلم جدید آلبرت سررا با عنوان Afternoons of Solitude شبیه دو ساعت برنامهٔ Sky Sports است، نه آن‌چنان که از آثار Story of My Death انتظار می‌رفت. با پیروی از قواعد، اگر نه روح، سینمای مستند و مشاهده‌ای که همیشه در جشنواره‌ها محبوب است، ما بیشتر زمان فیلم را در نماهای طولانی در میادین گاوبازی اسپانیا می‌گذرانیم؛ نگاهی که بر اندرس روکا رِی، «نمونه» پرتوین این ورزش که در وحشی‌گری آداب‌مندانهٔ بالاترین حد شرکت دارد، متمرکز است. اکنون نسبت به ماهیت ساختگی و مصنوعی مستند حساسیت بیشتری داریم، اما دستاورد اصلی سررا این است که به‌سودی کامل از منظر عینی دست یابد. به کارگردانی DP آرتر تور، این فیلم دوربین خیره‌کننده‌ای ندارد و الگوهای تدوین به‌سختی به نزدیک‌نمایی‌ها برای تحمیل عدم توافق ما نمی‌پردازند؛ بلکه رابطه‌ای ایجاد می‌کند که می‌توانیم بگوییم «چقدر وحشت‌بار است، نه؟». این کار به‌مثابهٔ سند انسان‌شناختی از سرگرمی‌ای است که شایستهٔ احترام و قدردانی سخت‌گیری ماست، در حالی که به‌نفس‌یه‌ویندی بر رفتارهای وحشیانه و در نهایت پوچ‌گونه‌ای اشاره دارد. روکا، که در حالت قدرت با چشمان متمرکز و آسیب‌پذیر مانند گاوی بیچاره نشان داده می‌شود، هم قهرمان و هم ضدقهرمان اثر به‌نظر می‌رسد، اما این دسته‌بندی‌ها هم در اینجا کارساز نیستند. او به‌صورت مجسمه‌وار و متحمل در فضاهای سینمایی قرار گرفته و صرفاً هست. – David K. (بررسی کامل)

Apocalypse in the Tropics (Petra Costa)

پنج سال، نزدیک‌ترین انتخابات ریاست‌جمهوری در تاریخ برزیل، و یک شورش پس از آخرین بررسی او از صحنهٔ سیاسی پر تلاطم برزیل، پترا کوستا — مستندساز درخشانی که «Elena» و «The Edge of Democracy» را خلق کرده — بر جائیر بولسونارو، سمت راست رادیکال فرقه‌گری ایوانجلیکال که در سال ۲۰۱۸ به ریاست جمهوری رسید، و تئوکراتی‌ای که این گروه به‌طور جمعی در پی برپایی آن هستند، متمرکز می‌شود. با دسترسی تقریباً بدون محدودیت کوستا به شخصیت‌های اصلی سیاست مدرن برزیل، رویدادهای Apocalypse in the Tropics به‌صورت تقریباً زنده‌زمانی پیش می‌روند — یک مستند ترسناک، هیجان‌انگیز و عمیق. – Luke H. (بررسی کامل)

Below the Clouds (Gianfranco Rosi)

با حضور آتشفشان وزویوس که بر فراز ناحیهٔ ایدئال جنوب‌غربی ایتالیا، ناپل، در تاریخ و تصویر دیده می‌شود، می‌توان فکر کرد فیلم Below the Clouds از جیانفرانکو روسی دربارهٔ این آتشفشان مشهور، فعال و عظیم است. اما عنوان به‌وضوح تمرکز روسی را بیان می‌کند: Below. در سایهٔ وزویوس — شخصیت مخوف و حاشیه‌ای در موزاییک فیلم از عجایب و شخصیت‌های آرام — سرزمینی وسیع و پرجمعیت که این آتشفشان باستانی بر آن فرمان می‌راند، مملو از زندگی مدرن خاص و جالب است. با فهرستی دلپذیر از شخصیت‌ها و مشاغل، روسی ناپل را با علاقه‌ای درگیر می‌کند، شبیه به پدری که شور خود را به فرزند می‌سپارد. – Luke H. (بررسی کامل)

BLKNWS: Terms & Conditions (Kahlil Joseph)

به‌جای جمع‌وجور و خلاصه‌سازی قرن‌ها از تاریخ سیاه‌پوستان که برای هر پژوهشگری چندین عمر زمان می‌برد تا به‌دقت به‌جامع‌شده‌اش برسد، فیلم‌ساز خاله جوزف با «BLKNWS: Terms & Conditions» پژوهش‌های خشک‌و‌خش‌اخنثی مردم‌نگاری را کنار می‌گذارد تا سفری کالییدوسکوپی، پرانرژی و جذاب ارائه دهد. با بهره‌گیری از «Africana: The Encyclopedia of the African and African American Experience»، که از گوتس و آپیاه الهام‌گرفته از دبیس‌وا (W. E. B. Du Bois) می‌باشد؛ آخرین نسخهٔ آن نزدیک به چهار هزار صفحه است و به‌عنوان پایهٔ مستند مورد استفاده قرار گرفته است؛ در حین ارائهٔ شماره‌های صفحه در سرتاسر منابع، تجربهٔ تماشا کمتر دلهره‌آور به‌نظر می‌رسد نسبت به آن‌چه تصور می‌شود که فرآیند فیلم‌سازی باید باشد. با هم‌پوشانی و برخورد هزاران قطعهٔ رسانه‌ای به‌گونه‌ای که به تفکر می‌انجامد، این اولین اثر کارگردانی است که با سرعتی سرسام‌آور پیش می‌رود و در عین حال دعوتی سخاوتمندانه برای بررسی عمیق‌تر هر یک از شاخه‌های پراکندهٔ تاریخ سیاه‌پوستان در گذشته، حال و آینده است. – Jordan R. (بررسی کامل)

Cover‑Up (Laura Poitras, Mark Obenhaus)

سه سال پس از اینکه ونیز به‌لطف لورا پوئیتراس مستند «All the Beauty and the Bloodshed» را که دربارهٔ هنرمند و فعال نان گولدین بود، پذیرفت (و جایزهٔ شیر طلایی را به آن اعطا کرد)، دیگر تصویری سینمایی از همان کارگردان برنده جایزهٔ اسکار در لیدو ظاهر شد. «Cover‑Up» که به‌همراه مارک اوبن‌هاوس به‌کارگردانی مشترک آن‌ها پرداخته شده، می‌گردد به روزنامه‌نگار افسانه‌ای سیمور (سی) هرش، که کارنامه‌اش از دههٔ ۱۹۶۰ تا به‌ امروز گسترش یافته است. یک کارنامهٔ عنوانی اعلام می‌کند که پوئیتراس اولین بار حدود ۲۰ سال پیش به هِرش نزدیک شد و پس از همکاری با اوبن‌هاوس در چند مستند، او سرانجام برای پروژهٔ اکنون به نام «Cover‑Up» موافقت کرد. – Savina P. (بررسی کامل)

Cutting Through Rocks (Sara Khaki and Mohammadreza Eyni)

یک تصویر مستند جذاب از زنی که در روستای ایرانی خود با مردسالاری می‌جنگد، فیلم Cutting Through Rocks مسیر دشوار سارا شاورودی را دنبال می‌کند. به‌عنوان اولین مشاور منتخب در جامعه‌اش، او در تلاش است تا مراسم‌های زنانهٔ تسلیم‌پذیر و سرسختی که تحت فشار مردان سرکوب‌گر شکل گرفته‌اند، برگرداند. چه با درخواست از کلاس مدرسهٔ تمام‌دختره برای امضاهای عدم تسلیم جوانان به ازدواج‌های اجباری، چه با فراهم کردن حس آزادی از طریق سوار کردن دختران نوجوان بر دوچرخهٔ موتوری‌اش، این فیلم نگاهی دقیق به فداکاری یک زن برای هدفی که با هزاران مانع در هر گامی روبه‌روست، می‌اندازد. – Jordan R.

The Encampments (Michael T. Workman and Kei Pritsker)

گروهی از دانشجویان که عمدتاً با صدای اقلیت‌ها رهبری می‌شوند، در اعتراض به روابط مالی دانشگاه کلمبیا با شرکت‌هایی که به‌طور واضح برای پیشبرد سلاح‌ها و فناوری‌های جنگی می‌کوشند، کمپ‌های اعتراضی راه‌اندازی کردند. پلیس برای سرکوب این اعتراضات فراخوانده شد. این حرکت فعالان و آن‌هایی که در آن شرکت کردند، چشم‌های ملت و جهان را به‌سمت این مسأله باز کرد، تفکری انتقادی و آزادی‌خواهی را در نام پیشرفت به حرکت درآورد. سال ۱۹۶۸ است. بیش از نیم قرن پس، تاریخ همانند شبیه به‌تکرار می‌شود، اما این بار با مقاومت قوی‌تر، تحریف حقایق و نادیده‌گیری مصائب نیروهای حاکم. – Jordan R. (بررسی کامل)

Henry Fonda for President (Alexander Horwath)

یکی از مستندهای بسیار تحریک‌آمیز و پرمحتوای سال، «Henry Fonda for President» ساختهٔ الکساندر هورواث که در برلینلهٔ ۲۰۲۴ به نمایش درآمد، سفری سه ساعته در دل کارنامهٔ این بازیگر افسانه‌ای است. اما به‌جای روایت سادهٔ تولد تا مرگ، اجراها و وقایع زندگی او به‌منظور ترسیم مسیر تاریخ ایالات متحده به کار گرفته می‌شوند. همچنین صدای مصاحبهٔ نهایی فوند، به‌عنوان رویکردی شگفت‌انگیز برای بازنگری مستندهای زندگینامه‌ای به کار می‌روند. – Jordan R.

The Librarians (Kim A. Snyder)

«The Librarians» ساختهٔ کیم ای. اسنایدر، مستند جامعی است که مأموریت سراسری گروه‌های سیاسی راست‌گرا و سرمایه‌دار برای ممنوع کردن کتاب‌ها را به‌نقشه می‌کشد و افرادی که در نام ضد‌سرکوب‌گری ایستادگی می‌کنند، نشان می‌دهد. اگرچه انتظار می‌رود صحنه‌های «شهرآگری» از کتاب «Fahrenheit 451» و مصاحبه‌های سرآشکارکننده همانند آن وجود داشته باشد، این فیلم با پژوهش دقیق و روایت مختصر خود شگفت‌زده می‌کند. اگر تاکنون فکر می‌کردید که چگونه به این نقطه رسیده‌ایم، «The Librarians» پاسخ شماست. – Dan M. (بررسی کامل)

MEGADOC (Mike Figgis)

پروژهٔ پرخطر فیلم‌سازی در هم‌آغوش با فرانسیس فورد کاپولا — چه می‌تواند اشتباه شود؟ یا دقیق‌تر بگوییم: تصور کنید چه چیزی می‌تواند به‌صورت افسانه‌وار درست پیش رود. همهٔ فیلم‌های او با تولیدات پرآشوب همراه نبوده‌اند، اما هرج‌ونجاسازی اساسی خلاقیتی که سعی در مهار آن دارد — و اصطکاک ضروری که با همکارانش به وجود می‌آید —، روشی است که او نهایتاً شکوفا می‌شود. اگر تمام این عوامل را کم کنیم، نتیجه‌اش احتمالاً شبیه Jack خواهد شد. – David K. (بررسی کامل)

Milisuthando (Milisuthando Bongela)

از طریق لنزِ شخصی‌سازانه، مسائل سیاسی و اجتماعی پیچیده را به‌همراه فیلم‌نامهٔ تازه‌کار میلی‌سوتاندو بانگلا منتقل می‌کند؛ این اثر استثنایی سعی می‌کند کشف فشار سرکوبگر آپارتاید در آفریقای جنوبی را به‌صورت گسترده و فوق‌العاده اصیل انجام دهد. در پنج فصل خود، برخی به تاریخ نگاهی بازگردانده و به‌دست‌آوردهای دوران استعمار و صدمهٔ نسل‌وار آن می‌اندیشند، در حالی که برخی دیگر به‌صورت ساده‌ساخت و پیشروی‌گرایانه به‌مواجهه با حال و آینده می‌پردازند و فضایی برای گفتگوهای سنگین می‌سازند. Milisuthando مستندی است که باید حتماً تماشا شود — نه تنها در کلاس‌های تاریخ آمریکا، که آپارتاید غالباً به‌صورت یک نکته‌پایانی مطرح می‌شود، بلکه در آموزش فیلم‌سازی برای نشان دادن چگونگی انتقال مؤثر مبارزهٔ عظیم از طریق دیدگاه تک‌نفرهٔ فردی. – Jordan R. (بررسی کامل)

My Undesirable Friends: Part I – Last Air in Moscow (Julia Loktev)

دریافت‌کنندهٔ جایزهٔ ۲۰۲۵ IFSN Advocate، جولیا لوکتِو با مستند My Undesirable Friends: Part I – Last Air in Moscow نمایی صمیمی و پیچیده از حملهٔ ولادیمیر پوتین به روزنامه‌نگاری مستقل در روسیه به تصویر می‌کشد؛ حمله‌ای که پس از حملهٔ کامل او به اوکراین هم افزون شد. این فیلم گروهی از دوستان لوکتِو که در جبههٔ مبارزهٔ صادقانهٔ TV Rain، آخرین کانال خبری مستقل روسیه، فعالیت می‌کنند، مستند می‌کند. بررسی لوک هیکس در نمایش جهانی NYFF را اینجا بخوانید و مصاحبهٔ نیک نیومن با لوکتِو را اینجا ببینید.

Mr. Scorsese (Rebecca Miller)

برای یک کارنامهٔ همانند تنوع، یکتایی و تأثیرپذیری مارتین اسکورسیزی، خلاصه‌کردن آن حتی در پنج ساعت یک کار عظیم است، به‌طوری که کارگردان ریبکا میلر و تدوین‌گر دیوید بارتنر با ساختهٔ Mr. Scorsese مستندی حیاتی و چشم‌نواز را به وجود آورده‌اند. در حدود ۸۰ مصاحبه، از جمله ۳۰ ساعت گفت‌وگو با خود آقای اسکورسیزی، بارتنر داستان زندگی‌ یک فیلمساز پرشور و سعی‌جوی را که با تقاضای استودیوه‌ها درگیر شده است، می‌بافد؛ از شور و اشتیاق، پشیمانی و پیروزی‌های او می‌گوید. به همان اندازه سرگرم‌کننده است که روشنگر؛ پروژهٔ پنج بخشی نشان می‌دهد هر کارگردانی که چنین کارنامه‌ای دارد، شایستهٔ چنین انسجام سینمایی است. مصاحبهٔ کامل من با بارتنر را اینجا بخوانید. – Jordan R.

The Perfect Neighbor (Geeta Gandbhir)

قانون «stand‑your‑ground» که برای اولین بار در سال ۲۰۰۵ در فلوریدا به تصویب رسید، به مالکین زمین اجازه می‌دهد برای دفاع از خانهٔ خود از نیروی مرگبار علیه تجاوزکنندگان استفاده کنند. پیامد پیش‌بینی‌پذیر آن، افزایش تعداد قتل‌ها و تعصب نژادی آشکار است: تعداد تیراندازان سفید و قربانیان سیاه‌پوست بیشتر می‌شود. در حالی که مدارک و موارد بسیار زیادی وجود دارد که می‌توان مستند دربارهٔ آن ساخت، «The Perfect Neighbor» جیتا گاندبیِر، مستندی جذاب و خشم‌انگیز، رویکردی عینی و محدود را اختیار می‌کند و به‌صورت ویژه یک پروندهٔ خاص از فلوریدا را از طریق تصاویر دوربین‌بدنی پلیس و ضبط‌های نظارتی بررسی می‌کند. تماس‌های اولیهٔ پلیس دربارهٔ همسایه‌ای که از عبور کودکان به ملک‌ او خشمگین بود، به‌سرعت به‌یک لحظهٔ تند و شگفت‌انگیز تبدیل می‌شود؛ گاندبیِر اجازه می‌دهد تصاویر خودش سخن بگویند و مستندی بسازد که از هر‌چند سرآغاز گفتاری، تأثیرگذار و پرانرژی‌تر باشد. – Jordan R. (بررسی کامل)

Predators (David Osit)

فیلمساز دیوید اوسیت در مستند Predators به‌تماشاگران مطالب فراوانی برای تفکر می‌دهد؛ این مستند دربارهٔ برنامهٔ تلویزیونی واقعی To Catch a Predator است که جوهرهٔ اوج اوایل دههٔ ۲۰۰۰ را به تصویر کشید. در این برنامه میزبان، کریس هانسن، مردان بزرگسالی را که پس از مکاتبه آنلاین به محلی برای برقراری رابطهٔ جنسی با یک کودک رفته‌اند، مواجه می‌کرد. در واقع این برنامه یک تلهٔ هماهنگ شده توسط تهیه‌کنندگان و در کنار پلیس محلی بود. این نمایش جذاب و به‌عنوان خدمت عمومی تبلیغ می‌شد. Predators به‌مسئولیت‌های برنامه، سؤالات اخلاقی ناشی از آن و ویروسی شدن نظرسنجی‌های مشابه می‌پردازد. پس از آنکه معاون دادستان شهرستان تگزاس، بیل کونردت، خودکشی کرد در حالی که دوربین‌ها و پلیس‌ها در خانه‌اش حضور داشتند، این برنامه لغو شد. نقدی گسترده روی تولید اعمال شد و پرسش شد که آیا شواهد تصویری به‌دست‌آمده، در دادگاه پذیرش می‌شود یا نه، چون هانسن خود نابرابر پلیس است. – Dan M. (بررسی کامل)

Put Your Soul On Your Hand and Walk (Sepideh Farsi)

یکی از دل‌نشین‌ترین مستندهای سال، «Put Your Soul On Your Hand and Walk» ساختهٔ سپیده فارسی، پس از چند هفته از قتل توسط اشغال‌گر اسرائیلی، موضوع مستند—فاطمه حسون، عکاسیست و شاعر فلسطینی ۲۵ ساله—به نمایش گذاشته شد. این مستند از طریق مکالمات فریم‌تایمی با حسون ساخته شده و نگاهی به زندگی روزمرهٔ تحت محاصره می‌اندازد؛ هم گواهی قدرتمند از زندگی در زیر ترور، هم فریاد محکوم‌کننده‌ای برای دولت اسرائیل برای قطع کردن این نابودی‌های بی‌گناهان. – Jordan R.

Riefenstahl (Andres Veiel)

چیز شگفت‌انگیزی است که ذهن انسان می‌تواند تحمل کند. «Riefenstahl»، مستندی به کارگردانی آندرس وییل دربارهٔ زندگی لنی ریفنشتال، توجیهات فیلمساز را بررسی می‌کند که خود برای توجیه همکاری‌اش با حزب نازی در دوران قدرتشان به کار می‌برد. تا روز مرگش (در سال ۲۰۰۳ در سن ۱۰۱ سالگی) ریفنشتال از اتهاماتی که می‌گفت آگاه نبود، دفاع می‌کرد: «هرگز شاهد جنایات نمی‌شدم»، او در مصاحبه‌ای از سال ۱۹۷۶ پس از اینکه مصاحبه‌کننده روایت کشته شدن ۲۲ یهودی را به او نشان داد، گفت. او با جدیت این اتهام را رد می‌کند؛ اما در طول فیلم می‌بینیم که اطلاعات جداگانه نشان می‌دهد او نسبت به شرارت‌های اطرافش آگاهی بیشتری داشته است. ریفنشتال چه مقدار می‌دانست وقتی مستقیماً با هیتلر و تیمی از هیولاها کار می‌کرد؟ – Dan M. (بررسی کامل)

Videoheaven (Alex Ross Perry)

در Videoheaven، فروشگاه بلاک‌باستر—که از تام اندرسن الهام گرفته، نقش خودش را بازی می‌کند. اکنون پس از مرحلهٔ پژوهش فرهنگی‑پاپی که با آخرین فیلمش Pavements آغاز شد، الکس راس پرت، مستند/مقالهٔ سه ساعتهٔ سخاوتمندانه‌ای دربارهٔ فروشگاه‌های اجارهٔ ویدئویی ساخته است؛ این مکان‌های افسانه‌ای و مهربان. این موضوع جذاب، اگرچه در نگاه اول جزئی به‌نظر می‌رسد، اما همانند بهترین نمونه‌های این فروشگاه‌های آجری، حاوی جهان‌های متنوع است: نزدیکاً الهام‌گرفته از کتاب تحقیقاتی دانیل هربرت، Videoland: Movie Culture at the American Video Store، Videoheaven به‌عنوان نهایت بررسی این موضوع تا به امروز می‌درخشد؛ بخش‌های وسیعی از اطلاعات و تحلیل دقیق را کاملاً از طریق ترکیبی از صحنه‌های فیلم و تلویزیون، قطعات آرشیوی گاهی، و گفتارگری از مایا هاکی (که در برخی از این قسمت‌ها همراه با پدرش ظاهر می‌شود) ارائه می‌دهد. متولد ۱۹۸۴ و بزرگ‌شده در اوایل نسل هزاره، پرت با صدای بلند می‌گوید که این نسل اوست و همان چیزی که مهم بود. نوارهای مغناطیسی و جعبه‌های پر از کدک‌ها، بله، اما از طریق رنگ‌های رز‌گون، به‌گونه‌ای درخشان و طلا‌وار ظاهر می‌شوند. – David K. (بررسی کامل)

WTO/99 (Ian Bell)

با نمایش نخستین در جشنواره True/False، مستند بایگانی‌برداری ایان بل با عنوان WTO/99، برخورد میان سازمان تجارت جهانی (WTO) نوظهور و بیش از ۴۰٬۰۰۰ نفر که در سال ۱۹۹۹ به خیابان‌های سیاتل آمدند تا به تأثیرات WTO بر محیط‌زیست، حقوق بشر و کارگران اعتراض کنند، را دنبال می‌کند. در این دستاورد شگفت‌انگیز تدوین، که توسط بل و هم‑تدوینگرش الکس مگارو ساخته شد، احساس فوریت در هر برش احساس می‌شود و به‌پیش از پایان، نمایش می‌دهد که ما همچنان در پیامدهای این اعتراض، که یک‌چهار دهه پیش به‌وجود آمد، زندگی می‌کنیم. – Jordan R.

Zodiac Killer Project (Charlie Shackleton)

چه‌گونه می‌توانیکمنتار کارگردانی تمام‌طول را تصور کرد وقتی فیلمی هرگز ساخته نشده است؟ این ایدهٔ جذاب و لغزندهٔ چارلی شاکلتون در فیلم «Zodiac Killer Project» به نمایش درمی‌آید؛ او در مسیر ناموفق خود برای اقتباس کتاب لن‌دون ای. لافتری با عنوان «The Zodiac Killer Cover‑Up: The Silenced Badge» به اولین مستند بزرگ دربارهٔ پروندهٔ حل‑نشده زودیاک‌کِیلر می‌پردازد. آنچه به‌نظر می‌رسد، نه تنها از نیت اصلی جالب‌تر است: سفری بی‌نظیر و غالباً طنزآمیز که به‌خاطر تکرارهای بی‌شمار کلیشه‌های مستندهای جنایی واقعی و سریال‌های مرتبط، آگاهی‌بخش است. به‌جای یک اثر انتقادی ساده، شاکلتون به‌دلیل چرا این آشنایی مداوم بر تماشاگر تأثیر می‌گذارد، تحقیق می‌کند و تضمین می‌کند که دیگر هرگز به‌این برنامه همان‌طور نخواهید نگاه کرد. – Jordan R. (بررسی کامل)

ذکرهای افتخاری

• 2000 Meters to Andriivka
• Deaf President Now!
• The Dells
• Direct Action
• It’s Never Over, Jeff Buckley
• Little, Big, and Far
• Mr. Nobody Against Putin
• Remaining Native
• Secret Mall Apartment
• The Tale of Silyan
• Teenage Wasteland
• Timestamp

بیشتر از بهترین فیلم‌های سال ۲۰۲۵ را کشف کنید.