«The Look» باید توسط نسل‌های آینده مورد مطالعه قرار گیرد، نه به‌دلیل مد، بلکه به‌دلیل آنچه دربارهٔ سیاست فاش می‌کند.
کتاب جدید میشل اوباما با عنوان «The Look» ویژگی‌های فراوانی دارد.
این کتاب یکی از پرفروش‌ترین‌های آمازون است. یک کتاب عکاسی براق و پر از مد می‌باشد. روایتگر داستان انتظاری است که بر اولین بانوی اول سیاه‌پوست تحمیل شد. و این سومین جلد از سه‌گانهٔ کتاب‌های خانم اوباما است که بر خودشناسی تمرکز دارند؛ شامل خاطره‌نوشتهٔ او، کتاب راهنمای او برای غلبه بر مشکلات و این بار تأملی دربارهٔ قدرت لباس‌ها.
اما بیش از همه، این کتاب یک سند تاریخی است که لحظهٔ کلیدی در تحول نقش بانوی اول را به تصویر می‌کشد، زمانی که لباس‌ها به بخشی حتی بزرگ‌تر از ارتباط تبدیل شدند. به‌عبارت دیگر، پوشش به‌صورت رسمی به‌عنوان بخشی از وظیفه شناخته شد. این مسأله اهمیت بیشتری نسبت به ظاهر دارد.
در نهایت، خانم اوباما اولین بانوی اول بود که یک استایلیست — یا همان «valet» که به مرسیدهیت کوپ این لقب داده شد — را در فهرست حقوقی بخش شرقی کاخ سفید داشت. این فرد برای تعریف استراتژی بصری بانوی اول در هر موقعیتی، از حلقه‌زنی عمومی تا لحظات مهم تشریفاتی، به کار گرفته شد.
قبل از ورود اوباماها به کاخ سفید، بانویان اولی چون جکلین کندی، نانسی رِیگان و هیلاری کلینتون ممکن بود برای رقص‌های افتتاحیه یا مهمانی‌های دولتی با یک طراح لباس همکاری داشته باشند، اما این رابطه بیشتر بر پایهٔ لطف و احترام بود تا ساختاری. این همکاری بیشتر دربارهٔ تئاتر و ادب بود تا دیپلماسی، و بانویان اول معمولاً یک طراح (اولِگ کاسینی، جیمز گالانوس، اسکار د لا رنتا) را انتخاب می‌کردند و به او وفادار می‌مانستند.
پس از خانم اوباما، ملیانا ترامپ و جِل بیندن هر کدام یک استایلیست به کار گرفتند — هرِو پیر برای خانم ترامپ و بلی مون برای دکتر بیندن — که به‌عنوان واسطه‌ای بین برندهای مد و بخش شرقی کاخ سفید عمل می‌کردند. آن‌ها با بسیاری از طراحان برای تقریباً تمام مناسبت‌ها همکاری می‌کردند و گاهی با در نظر داشتن اولویت‌های سیاسی خاص. الگوی تازه‌ای ایجاد شد که به‌سرعت به استاندارد تبدیل گشت.
