کارتر پینینگتون، جوانی است که ذهنیتی شبیه به یک بازیکن حرفه‌ای مستقر دارد.
پس از بازی‌های تیم زیر ۲۱ لیورپول یا تمرین‌های بسیار سنگین، این بازیکن ۱۸ ساله اغلب مسیر کوتاهی را در راه بازگشت به خانه می‌گیرد.
اتاق کرایوتراپی مقصد اوست؛ فضایی بسته که در آن برای چند دقیقه می‌ایستد و در دماهای زیر صفر با سه رقم مواجه می‌شود، همه برای بهبود و بازسازی.
درد کوتاه‌مدت را برای دستیابی به سود بلندمدت می‌بیند.
او در گفت‌وگو با Liverpoolfc.com در مرکز آموزشی AXA می‌گوید: “اگر به‌خوبی بهبود نیابید، چطور می‌توانید روز بعد یا حتی هفته بعد ادامه دهید؟ به‌ویژه اگر در یک هفته چندین بازی داشته باشید.”
“ما اینجا همچنین مواردی داریم که کادر فیتنس به‌طور واقعی به ما کمک می‌کند – استخر، حمام‌های یخی و کشش.”
“هر کسی که در ورزش فعال است می‌داند بازیابی چقدر مهم است – اما مهم این است که شما چقدر آماده‌اید برای آن سرمایه‌گذاری کنید.”
به‌نظر می‌رسد که در مورد پینینگتون این مقدار بسیار زیاد است.
با به‌کارگیری فناوری‌های مدرن برای حفظ بهترین وضعیت، بازیکن مستعد متولد ویرال معتقد است مهارت‌های او کاملاً با بازی مدرن هم‌خوانی دارد.
پینینگتون که معمولاً یک مدافع مرکزی است، قدی بلند دارد اما در کنترل توپ کاملاً راحت است – تا حدی که می‌تواند در خطوط بالاتر زمین نیز به‌کار رود.
“من همیشه مدافع بودم، اما مطمئنم می‌توانم در میانه‌زمین نیز عملکرد مناسبی داشته باشم”، او می‌گوید.
“کنترل توپ احتمالاً یکی از قوی‌ترین جنبه‌های بازی من است. اما حس می‌کنم وقتی به میانه می‌روید، زمان کمتری دارید. چون در خطوط بالاتر بازی می‌کنید، بیشتر به سمت حمله می‌روید. فکر می‌کنم رفتن به میانه فقط می‌تواند به هر مدافع مرکزی کمک کند.”
“من از دفاع لذت می‌برم. در آخر هفته ترجیح می‌دهم نقاب تمیز داشته باشم و با نتیجه ۱‑۰ برنده شوم، نه اینکه ۲‑۱ ببریم و گل برنده را داشته باشم.”
“مدافعان، این کار شماست – نقاب‌های تمیز و چیزهای مشابه. من واقعاً از این لذت می‌برم.”
پیشرفت پینینگتون در آکادمی فرصت‌هایی برای تمرین با تیم اصلی برای او فراهم کرده است.
یکی از این دعوت‌ها به جلسه اول الکساندر ایساک به‌عنوان بازیکن لیورپول مربوط شد.
او به‌خاطر می‌آورد: “این تجربه‌ای بود، چون شما در مقابل یکی از بهترین مهاجمان جهان، که به‌راستی می‌توان گفت بهترین است، بازی می‌کنید.”
“در بازی‌های من، مانند لیگ ۲ و موارد مشابه، با بازیکنی که نزدیک به سطح او باشد مواجه نخواهید شد.”
“اگر راهی برای متوقف کردن او پیدا کنید، فکر می‌کنم در بازی‌های عادی شانس بهتری خواهید داشت.”
“نمی‌توانم بگویم که این اضطراب‌آور بود؛ در واقع می‌توانم بگویم هیجان‌انگیز بود. هدف اصلی بازی کردن فوتبال در تمام طول زندگی، بازی برای تیم اصلی است.”
“وقتی بزرگ می‌شوید و این بازیکنان را در تلویزیون می‌بینید، سپس فرصت تمرین با آن‌ها را پیدا می‌کنید؛ این تجربه‌ای عالی است.”
“شما به‌وضوح باید به آن‌ها احترام بگذارید. گاهی برای تکمیل اعداد در جلسه مجبور می‌شوید، اما وقتی می‌رسید، نمی‌توانید این ذهنیت را داشته باشید…”
“شما باید این ذهنیت را داشته باشید که: «من اینجا هستم تا نکته‌ای ثابت کنم، نشان دهم چه کاری می‌توانم انجام دهم.» فقط باید آماده باشید هر زمان که به شما فراخوانده شود.”
این لحظات همان چیزی هستند که پینینگتون از زمانی که در رده سنی U7 به باشگاه کودکی‌اش پیوسته است، به‌دنبال آن بوده است.
بیش از یک دهه حضور در تیم قرمزها تجربه‌های شگفت‌انگیزی را هم در داخل و هم خارج از میدان برای او به ارمغان آورده است.
“احساس می‌کنم اینجا خانه‌ام است”، او می‌گوید. “من زمان بیشتری را اینجا می‌گذرانم تا در خانه واقعی‌ام. هنوز هم هر روز برای آمدن به اینجا هیجان‌زده‌ام و اینجا همانند یک خانهٔ دوم برای من است.”
“در طول سال‌ها چندین سفر خوب داشته‌ایم، تعداد زیادی. بهترین سفر را که می‌توانم بگویم، زمانی بود که به نیویورک رفتیم. این تجربه‌ای عالی بود.”
“در طول سال‌ها برای تعداد قابل توجهی از مسابقات به‌عنوان پسر‑توپ کار کردم. بهترین تجربه‌ای که همیشه به یاد دارم، زمانی بود که برای رسیدن به پسرهای توپ دیگر از خط دویدم؛ هنگامیکه [دیووک] اوریگی در دقیقه آخر مقابل اورتنت گل برنده را به ثمر رساند. این لحظه بیش از همه در ذهنم ماندگار شد.”
پینینگتون، با این حال، مصمم است که برای خود و خانواده‌اش لحظات برجسته‌تری بسازد.
او اخیراً بخشی از ترکیب مسابقهٔ کارابائو کپ مقابل کریستال پالاس در آنفیلد بود.
“هدف؟ واضح است که می‌خواهم در بالاترین سطحی که می‌توانم بازی کنم. امید دارم این سطح در لیورپول باشد. اگر این‌طور نباشد، بالاترین سطحی که می‌توانم به‌دست آورم، هدف من است.”
