این درخشش‌های کوتاه از روی زمین ثبت شده‌اند و احتمالاً به بارش شهابی ثوری مربوط می‌شوند.
دایچی فوجی، ستاره‌شناس ژاپنی و مسئول موزه شهر هیراتسوکا، موفق شد برخورد دو شهاب‌سنگ درخشان با ماه را در روزهای پنجشنبه (۳۰ اکتبر) و شنبه (۱ نوامبر) ثبت کند. این درخشش‌ها که تنها برای کسری از ثانیه از زمین قابل مشاهده بودند، در اثر برخورد سنگ‌های فضایی با سرعت بالا به سطح ماه ایجاد شدند و انفجارهای نوری کوتاه اما خیره‌کننده‌ای به وجود آوردند.
در حالی که بارش شهابی ثوری جنوبی در حدود ۵ نوامبر به اوج خود می‌رسد و بارش ثوری شمالی در ۹ نوامبر از راه می‌رسد، شهاب‌سنگ‌ها آسمان زمین و ظاهراً آسمان ماه را نیز روشن کرده‌اند. فوجی این برخوردها را با استفاده از دوربین‌هایی که به سمت نیمه تاریک ماه نشانه رفته بودند، ضبط کرد و ویدئوهای تماشایی آن را در حساب کاربری خود در شبکه اجتماعی X به اشتراک گذاشت.
برخورد اول در تاریخ ۳۰ اکتبر، ساعت ۸:۳۰ شب به وقت استاندارد ژاپن (۶:۳۰ صبح به وقت شرقی یا ۱۱۳۰ به وقت گرینویچ) و برخورد دوم در تاریخ ۱ نوامبر، ساعت ۸:۴۹ شب به وقت استاندارد ژاپن (۶:۴۹ صبح به وقت شرقی یا ۱۱۴۹ به وقت گرینویچ) روی داد.
به گفته فوجی، درخشش ۳۰ اکتبر در شرق دهانه گاسندی ظاهر شد. بر اساس محاسبات او، جسم برخوردکننده احتمالاً بخشی از جریان شهابی ثوری بوده که با سرعت ۲۷ کیلومتر بر ثانیه (۶۰,۰۰۰ مایل بر ساعت) و با زاویه ۳۵ درجه به ماه برخورد کرده است. جرم تخمینی این شهاب‌واره ۰.۲ کیلوگرم (۰.۴ پوند) بوده که دهانه‌ای به عرض حدود ۳ متر (۱۰ فوت) ایجاد کرده و درخششی به مدت تنها ۰.۱ ثانیه به وجود آورده است.
فوجی به وب‌سایت Space.com گفت: «پیکسل‌ها اشباع شده بودند، بنابراین ممکن است درخشش واقعی حتی از آنچه داده‌ها ثبت کرده‌اند، روشن‌تر بوده باشد.»
درخشش دوم در تاریخ ۱ نوامبر، در غرب اقیانوس طوفان‌ها، یکی از بزرگ‌ترین دریاوارهای ماه، مشاهده شد.
هرچند هنوز تأیید نشده که این برخوردها از بارش شهابی ثوری نشأت گرفته‌اند یا صرفاً شهاب‌سنگ‌های پراکنده بوده‌اند، فوجی اشاره می‌کند که زمان‌بندی آن‌ها با دوره افزایش فعالیت این بارش‌ها مطابقت دارد. این رویداد، جدیدترین مورد از مجموعه رصدهای برخورد با ماه توسط فوجی است که او را به یکی از پیشگامان ثبت چنین پدیده‌هایی تبدیل کرده است.
فوجی گفت: «من رصد درخشش‌های برخوردی با ماه را از حدود سال ۲۰۱۱ آغاز کردم و از سال ۲۰۲۰ به طور پیوسته این کار را ادامه داده‌ام. با تلسکوپ ۲۰ سانتی‌متری‌ام، معمولاً در هر چند ده ساعت رصد، یک درخشش برخوردی را شناسایی می‌کنم. از آنجا که هلال باریک ماه تنها برای مدت کوتاهی قابل مشاهده است و اغلب در ارتفاع پایین آسمان قرار دارد، جایی که ابرهای نازک رایج هستند، من در سال تنها چند ده درخشش را رصد می‌کنم.»
فوجی تاکنون در مجموع ۶۰ درخشش را ثبت کرده است.
برخلاف زمین که توسط جوی ضخیم محافظت می‌شود و بیشتر شهاب‌سنگ‌ها را قبل از رسیدن به سطح می‌سوزاند، ماه تقریباً هیچ جوی ندارد. این بدان معناست که هیچ مانعی برای کاهش سرعت شهاب‌سنگ‌های ورودی وجود ندارد و آن‌ها با سرعتی بین ۲۰ تا ۷۲ کیلومتر بر ثانیه (۴۵,۰۰۰ تا ۱۶۰,۰۰۰ مایل بر ساعت) به سطح آن برخورد می‌کنند و در لحظه برخورد، انفجارهای قدرتمندی از نور و گرما آزاد می‌کنند.
چنین برخوردهایی، حتی اگر توسط شهاب‌واره‌هایی با وزن تنها چند کیلوگرم ایجاد شوند، می‌توانند دهانه‌هایی به عرض ده‌ها متر حفر کنند. به گفته ناسا، برای مثال، سنگی به جرم تنها ۵ کیلوگرم (۱۱ پوند) می‌تواند دهانه‌ای با عرض بیش از ۹ متر (۳۰ فوت) ایجاد کند و بیش از ۷۵ تن خاک و سنگ ماه را به اطراف پرتاب کند.
به انجمن‌های فضایی ما بپیوندید تا درباره آخرین مأموریت‌ها، آسمان شب و موارد دیگر گفتگو کنید! و اگر نکته خبری، اصلاحیه یا نظری دارید، ما را در community@space.com مطلع سازید.
